Jessica Durlacher werd op 6 september 1961 geboren als dochter van de joodse schrijver Gerhard Durlacher, die overigens pas in 1985 zijn literaire debuut maakte met Strepen aan de hemel . In dit boek stelde hij zijn herinneringen aan de tweede wereldoorlog te boek, die hij na een verblijf in onder meer Theresienstadt en Auschwitz als enige van zijn familie had overleefd. Jessica was bij de verschijning van haar vaders boek vijfentwintig jaar oud, maar liep al eerder rond met het plan schrijver te worden, ook toen haar vader nog 'gewoon' wetenschappelijk medewerker was aan het sociologisch instituut van de Universiteit van Amsterdam. Het feit dat haar vader haar 'voor' was, maakte het er voor haar niet gemakkelijker op: zou ze niet ogenblikkelijk bestempeld worden als 'de dochter van'?

Ze studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en startte een journalistieke carrière als redacteur van het literaire tijdschrift De Held , waarvoor ze kritieken en interviews schreef; later maakte ze ook recensies en columns voor andere bladen en korte televisiedocumentaires voor onder meer de VPRO.

Het duurde tot 1997 eer ze genoeg zelfvertrouwen had om haar eersteling, de roman Het geweten , te durven publiceren. Ze ontving er in 1998 de Dordtse Debutantenprijs voor, in 1999 de Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en in datzelfde jaar verscheen een vertaling in het Duits, die genomineerd werd voor de Literatuurprijs Nordrhein-Westfalen.

Zowel haar debuut, Het geweten , als haar tweede roman, De dochter , zijn te typeren als 'tweede-generatieromans': beide zijn het boeken met hoofdpersonen van wie de vaders de concentratiekampen van de tweede wereldoorlog hebben overleefd, maar die zelf de oorlog niet hebben meegemaakt. Desondanks wordt hun leven beheerst door het al of niet verzwegen leed van hun ouders en kampen ze met allerlei schuldgevoelens.
Jessica Durlacher hield in 2001 ter gelegenheid van de Nationale Herdenking de 4 mei lezing in de Nieuwe Kerk te Amsterdam, in aanwezigheid van H.M. de Koningin. Deze lezing, getiteld Op Scherp, werd door De Bezige Bij in datzelfde jaar uitgegeven.

Jessica Durlacher is getrouwd met schrijver/filmmaker Leon de Winter.

1998 Het Geweten
2000 De dochter
2001 Op Scherp
2004 Nieuwbouw
2004 Emoticon  

Emoticon
Emoticon heet de derde roman van Jessica Durlacher die sinds eind september in de winkel ligt. De titel verwijst naar icoontjes waarmee in het e-mailverkeer gemoedstoestanden worden weergegeven. Aan emoties geen gebrek in dit boek over een ontsporende vrouwenvriendschap die begint op een kibboets begin jaren tachtig, en twintig jaar later in een veel minder onschuldig Israël eindigt. Op ingenieuze wijze verknoopt Durlacher die geschiedenis met de verliefdheid van de (joodse) zoon van een beider vriendinnen op een Palestijns meisje. Om zich goed te documenteren reisde Durlacher december 2002 zelf naar Israël af. Kende ze de explosieve situatie niet goed genoeg van de talloze tv-reportages? ‘De Nederlandse televisie toont voornamelijk de excessen’, zegt ze. ‘Maar Ramallah is ook een gewoon stadje waar mensen wonen en op de markt hun boodschappen doen. Die beelden zie je nooit. Of neem de checkpoints waar het Israelische leger het Palestijnse verkeer controleert. Op tv zie je die alleen bij ernstige incidenten, nu heerste er, behalve een zekere dreiging, vooral verveling vanwege het lange wachten. Dat soort dingen lees je niet, die moet je ervaren, voelen.’ Zoals in al haar boeken toont Durlacher zich ook nu een meesteres van de spannende intrige: de laatste pakweg 150 bladzijden kun je het zich langzaam ontvouwende boek niet meer wegleggen. Uit: PZC d.d. 29 september 2004

Samenvatting Emoticon
Na zeventien jaar is Ester Michaels voor het eerst weer in Israël, waar ze binnen enkele uren na aankomst ternauwernood ontkomt aan een terreuraanslag. Om de schok te boven te komen logeert ze in Nederland bij haar oudste vriendin Lola. Ester bevindt zich op een breekpunt in haar leven. Wanneer ze hoort dat Lola’s zoon Daniel na zijn eindexamen als vrijwilliger naar Israël gaat, besluit ze terug te gaan om een oogje te houden op Daniel, van wie ze houdt alsof hij haar eigen zoon is.
Parallel hieraan loopt het verhaal van Aisja, een Palestijnse vrouw van vijfentwintig in Ramallah, die zich in eenzaamheid boos maakt over de Israëlische bezetting en lijdt onder de mishandelingen van haar broer. Als ze voor een Palestijnse krant gaat schrijven over de drama’s in haar omgeving, moet ze zich zien te handhaven onder een strenge hoofdredacteur. De enige echte vrijheid die ze kent, vindt zij op het internet, waarop ze uren kan surfen. Terwijl Ester in Israël probeert aan het werk te komen, slaagt Daniel erin oog in oog met zijn vader te komen. Dan ontdekt Ester wie Daniels vader is, en volgt een fatale keten van gebeurtenissen die zal leiden tot een tragische apotheose